کاشی چینی و سرامیک ضد اسید مهسرام دارای نرخ جذب آب 0.5 درصد یا کمتر است که توسط انجمن آمریکایی آزمایش و مواد (ASTM) بخش C373 تعریف شده است.
برای آزمایش، ابتدا کاشی پخته شده را وزن می کنند، سپس آن را به مدت پنج ساعت می جوشانند و به مدت 24 ساعت در آب می گذارند. سپس دوباره وزن می شود.
اگر وزن کاشی در اثر جذب آب به سطح آن کمتر از نیم درصد بیشتر باشد، چینی غیر قابل نفوذ در نظر گرفته می شود.
برای دستیابی به این چگالی، از مخلوط خاک رس کائولن استفاده می شود که نسبت به اکثر خاک های سرامیکی ریزتر و خالص تر است. معمولاً حاوی سطوح قابل توجهی از کوارتز و فلدسپات مخلوط شده است.
کاشی های چینی در دماهای بین 2200 تا 2500 درجه فارنهایت پخته می شوند. برای مصرف کننده، به طور کلی کافی است که بگوییم پرسلن یک کاشی متراکم، دانه ریز و صاف است که نسبت به کاشی و سرامیک معمولی نسبت به آب نفوذ ناپذیر است.
کاشی های چینی معمولاً لعاب سطحی را دریافت می کنند – پوششی از مواد شیشه ای مایع – در حالی که برخی از اشکال کاشی و سرامیک بدون لعاب باقی می مانند. به عنوان یک قاعده کاشی چینی نسبت به کاشی و سرامیک نفوذ ناپذیرتر است و بنابراین در معرض نفوذ آب کمتری است.
کاشی که به عنوان سرامیک تعریف می شود از خاک رس درشت تر با نسبت کمتری از خاک رس کائولن استفاده می کند و به طور کلی فاقد برخی از افزودنی های مورد استفاده در خاک رس چینی است.
کاشی و سرامیک در دماهای پایین تر پخته می شود، معمولاً حدود 1800 تا 2000 درجه فارنهایت.
کاشی و سرامیک می تواند کمی بیشتر از کاشی چینی در معرض نفوذ آب باشد، اگرچه اگر کاشی و سرامیک لعاب دار باشد این تفاوت ها نسبتاً ناچیز است.
