شیرین سنتی که با تغییر دما تغییر رنگ می دهد

ترجیحات طعم شیرینی سنتی ، که در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از انواع شیرین کننده ها اندازه گیری می شود، تفاوت های مربوط به سن را نشان داده است.

بارزترین اثر این بود که کودکان خردسال از محلول‌های شیرین با شدت بیشتری نسبت به بزرگسالان خوششان می‌آمد، به طوری که الگوی بیشتر شبیه بزرگسالان فقط در دوران نوجوانی ظاهر شد.

کودکان کوچکتر غلظت شدیدتر ساکارز در محلول را نسبت به نوجوانان ترجیح می دهند و نوجوانان نیز محلول های شیرین تر را نسبت به بزرگسالان ترجیح می دهند.

به عنوان مثال، در یک مطالعه اخیر روی 930 شرکت‌کننده، کودکان غلظت ساکارز 0.54-mol/L (32) را ترجیح دادند که معادل 11 قاشق چایخوری (~44 گرم) شکر در یک لیوان آب 8 اونس (240 میلی‌لیتر) بود.

تقریباً دو برابر غلظت قند یک کولا معمولی است. اندازه‌گیری میزان شیرینی که در شرایط آزمایشگاهی بیشتر توسط کودکان ترجیح داده می‌شود در دنیای واقعی اهمیت دارد، زیرا می‌تواند به عنوان پیش‌بینی‌کننده سطوح ترجیحی قند آنها در نوشیدنی‌ها و غلات عمل کند.

این واقعیت که قندها دارای خواص کاهش درد هستند نیز ممکن است بر علاقه به شیرینی تأثیر بگذارد. یک محلول با طعم شیرین که در دهان نوزاد قرار می گیرد می تواند پاسخ به محرک های دردناک را کاهش دهد.

ادراک طعم شیرین هر دو سیستم اوپیوئیدی و غیر مخدر درون زا را برای مسدود کردن آوران های درد واسطه می کند مانند آسپارتام، دوره زمانی و میزان افزایش آرام بخش  و دهان و تماس دست به دهان ساکارز را تقلید می کند.

با توجه به اینکه تجویز ساکارز با بارگذاری مستقیم معده بی اثر بود، ممکن است سیگنال های آوران از دهان، به جای تغییرات معده یا متابولیک، مسئول خواص ضد درد مزه های شیرین باشند.

توانایی طعم شیرین برای عمل به عنوان یک مسکن در سراسر دوران کودکی  ادامه دارد. نشان داده شد که چشیدن محلول غلیظ ساکارز (0.70 مول در لیتر) اما نه آب، گزارش شروع درد کودکان را هنگام انجام آزمایش محرک درد ناشی از سرما به تاخیر می اندازد.

هر چه کودکان این شدت شیرینی را بیشتر دوست داشته باشند برای افزایش تحمل درد بهتر عمل می کند. با این حال، ساکارز یک مسکن موثر برای کودکانی که علائم افسردگی را نشان می‌دهند یا برای کودکان دارای اضافه وزن  نبود، علیرغم این یافته که کودکان افسرده علاقه بیشتری به غذاها و آب نبات‌های طعم شیرین داشتند.