صابون‌های سنتی مدت‌هاست که با مخلوط کردن روغن (چربی‌های حیوانی یا روغن‌های گیاهی) و مایع (اغلب آب) با یک ماده قلیایی ساخته می‌شوند.
1 قلیایی روی روغن ها اثر می کند و فرآیندی شیمیایی به نام صابون سازی را آغاز می کند. صابون سازی عمل تبدیل روغن، مایع و قلیایی به صابون است.
2 برای تهیه صابون نواری، قلیایی مورد استفاده هیدروکسید سدیم است که به آن لیز نیز می گویند.
3 اگر چه این به نظر خشن است (چه کسی می خواهد با لیمو بشوید ؟ )، در صابون درست ساخته شده لیلی باقی نمی ماند.
تمام مواد تشکیل دهنده به صابون تبدیل شده است.
از لحاظ تاریخی، صابون با پیه (چربی گوشت گاو) یا خوک (چربی خوک) ساخته می شد.
صابون هتلی ایوان از پرفروش ترین صابون ها می باشد.
4 امروزه صابون سازان هنوز صابون را به همان روش درست می کنند، به جز اینکه صابون های مدرن بیشتر از چربی های حیوانی حاوی روغن نارگیل، روغن نخل، روغن زیتون و سایر روغن های مخصوص میوه ها، آجیل و/یا گیاهی هستند.
2 تولیدکنندگان همچنین عطر، رنگ، روغن‌های ضروری، گیاهان و سایر مواد را برای افزایش جذابیت محصول اضافه می‌کنند، اگرچه بسیاری از این افزودنی‌ها کمک چندانی به سلامت پوست نمی‌کنند.
فقط صابون ساخته شده به روش سنتی، متشکل از نمک های قلیایی اسیدهای چرب (به عبارت اساسی تر، روغن هایی که با یک قلیایی صابونی شده اند) صابون “واقعی” در نظر گرفته می شود.
6 صابون واقعی را امروزه می‌توان یافت که توسط تولیدکنندگان بزرگ تا صنعتگران کوچک ساخته می‌شود.
صابون های نواری واقعی حاوی سورفکتانت هایی هستند که کشش سطحی بین روغن و آب را کاهش می دهند.
7 سورفکتانت ها مطمئناً بهترین کار را در جذب کثیفی و شستن آن انجام می دهند.
قبلاً تصور می‌شد که صابون‌های واقعی PH پوست را نامتعادل می‌گذارند، زیرا صابون کمی قلیایی با pH متوسط هشت تا نه است.
پوست انسان به طور طبیعی کمی اسیدی است و pH آن در حدود چهار و نیم تا پنج و نیم است.
8 اکثر تحقیقات انجام شده امروزه نشان می دهد که، حتی پس از پاکسازی با صابون، پوست خیلی سریع به pH طبیعی خود باز می گردد.
9 بنابراین داشتن یک نوار متعادل با pH واقعاً به اندازه آنچه قبلاً تصور می شد مهم نیست.
